Bu bölümdeki metni inceleyerek akan su yosun tutmaz atasözü ile ilgili hikaye konusunda kısaca fikir alabilirsiniz.
Bir gün küçük bir dere ile göl arasında büyüklenme anlamına bir söz düellosu yaşanmış. Göl dereye benim suyum daha çok, ben senden daha büyük ve ihtişamlıyım, demiş. Dere ilk başlarda bu duruma üzülmüş. Aradan aylar geçmiş, derenin suyu berraklığıyla göz kamaştırıyormuş. Hatta o kadar temiz bir suyu varmış ki oraya su içmeye gelen hayvanlar dereyi ayna olarak kullanıyormuş.
Derenin bu cazibesi gölü rahatsız etmiş. İçten içe onu kıskanmaya başlamış. Çünkü gölün suyu durgun olduğundan içini yosunlar kaplamış. Bu durum balıkların hoşuna gitmemiş. Bir gün balıklar kendi aralarında toplantı yapmışlar. Artık bu göl bizim için yaşamaya pek uygun değil, bir önce burayı terk edelim demişler. Yeni yaşam alanı olarak da derenin pırıl pırıl dünyasını seçmişler.
Göl içindeki yosunlardan kendine bile bakamaz olmuş. Göl ise daha önce kendini övdüğü, büyüklendiği için şimdi bütün bunlara adına pişmanmış. Dereye sana ettiklerim için çok üzgünüm diyerek pişmanlığını söylemiş. Bir zamanlar dereye karşı büyüklüğüyle övünen göl şimdilerde kuzuya dönmüş. Gıkını bile çıkaramaz hale gelmiş. Çünkü içindeki yosunlar burada yaşayan balıkları oradan uzaklaştırmış. Dere ile karşılaşınca ona eskiden söyledikleri için çok pişman olduğunu belirtmiş. Sana büyük haksızlık etmişim diyerek dereden özür dilemiş.
Dere onun bu haline üzülmüş. Canını sıkma yakında yağmur arkadaşım gelecek. Ben de o zaman sel olup çağlayayım. Bu sayede seni yosunlardan kurtarırım demiş. Göl, derenin bu iyi niyeti karşısında çok sevinmekle birlikte mahcup olmuş. İçinden ben onu küçümsüyordum oysa onun ne kadar temiz bir kalbi var demiş. Bunun üzerine büyüklük taslamanın kimseye bir hayır getirmeyeceğini anlamış.