Bu bölümdeki metinden hareketle kusursuz dost arayan, dostsuz kalır atasözünü açıklayan bir kompozisyon yazısından kısaca söz edeceğiz.
Kim olursa olsun insan olan herkesin az ya da çok bazı kusurları vardır. Dünyanın dört bir yanını gezip dolaşsanız da kusursuz insan bulamazsınız. Bu nedenle kendimize dost ararken veya seçerken onlardan kusursuz olmalarını bekleyemeyiz. Bizim bile göremediğimiz, farkında olamadığımız kusurlarımız var. O yüzden senin şu huyun kötü diye hiç kimseyle dostluğumuzu sonlandırmak doğru değildir.
İnsanları yakından tanıdıkça işte bu adam tam bana dost olacak kişi diyebilirsiniz. Biraz daha samimiyet artınca onda hoşunuza gitmeyen bazı huylar olduğunu fark edince onun dostluğunu geri çevirirsiniz. Halbuki herkesin iyi kötü bir kusuru var. Sırf şöyle böyle diye insanlardan uzaklaşırsanız o zaman etrafınızda hiç kimse kalmaz. Böylelikle tek başınıza kalırsınız.
Dostluk kurmak içinde bazı şeyleri göze almalısınız. Hoşlanmadığınız, beğenmediğiniz yönler olsa bile onları kabul etmek gerekir. Yani dostluk için biraz da görmezlikten gelme durumu olmalıdır. Kendinizde bile farkında olmadığınız birçok kusur olabilir. Söz konusu insansa kusur da haliyle herkeste oluyor. Hiç kusur olmayan birini asla bulamayız. Kimse dört dörtlük değil ki zaten.
Kısaca toparlamak gerekirse dostlar da bir insandır. İnsanların hatası, kusuru olması çok normaldir. Bizim nasıl kusurlarımız varsa, onların da ufak çaplı kusurları olabilir. Bu yüzden kimsenin dostluğunu kusurundan ötürü bitirmek yakışık almaz. Dostlarımızı dört başı mamur, her şeyiyle muhteşem görmemeliyiz. Onlardan kusuru var diye uzaklaşırsak eninde sonunda dostsuz kalırız.